UNIVERSITY PARK, Pa – Virtual reality (VR) kan voedingsdocenten en diëtisten een geheel nieuwe manier bieden om echte lessen over gezond eten te geven, volgens een team van Penn State-onderzoekers.
In een onderzoek leerden studenten over voeding, zowel via een interactieve VR-les als tijdens een meer traditionele lezing die werd gehost in een VR-omgeving. Het onderzoek toonde ook aan dat voedingsvoorlichters misschien niet eens alle toeters en bellen van VR-interactiviteit nodig hebben om die lessen effectief te laten zijn.
De bevindingen suggereren dat voedingsvoorlichters VR-omgevingen kunnen gebruiken – zowel in meeslepende als traditionele formaten – voor onderwijs op afstand. Het zou kunnen leiden tot een meer schaalbare manier om lessen over voeding te ontwikkelen en te verspreiden, inclusief lessen over portiecontrole, volgens Travis Masterson, de Broadhurst Career Development Professor voor de studie van gezondheidsbevordering en ziektepreventie en het Institute for Computational and Data Sciences aangesloten.
“Een ding dat naar voren komt bij voeding is dat er veel tijd wordt besteed aan onderwijs en als onderwijsprofessionals proberen we mensen heel eenvoudige informatie te verstrekken, maar dat is misschien niet de meest effectieve manier”, zegt Masterson, die tevens directeur van het Laboratorium Gezondheid, Ingestive Behaviour en Technologie. “Als je over voedsel leert, leer je het beste door ervaring – door daadwerkelijk met voedsel om te gaan. Als je bijvoorbeeld naar een kookprogramma kijkt, weet je ineens niet meer hoe je moet koken. Je hebt wat hands-on ervaring nodig. Dus in dit geval probeerden we niet iemand te leren koken, maar probeerden we een aantal van die voedselprincipes bij de mensen over te brengen.”
In virtual reality, een technologie die een virtuele 3D-omgeving voor de gebruiker produceert, creëerde het team een interactieve ruimte waar studenten een praktische — virtueel gesproken — ervaring met voedsel konden hebben om meer te weten te komen over portiecontrole, evenals een op lezing gebaseerde les die is ontworpen om te repliceren hoe een instructeur een echte klas les zou geven.
Terwijl de onderzoekers verwachtten dat de studenten meer zouden leren bij de interactieve behandeling van het experiment, leerden de studenten in beide omstandigheden ongeveer hetzelfde.
Volgens Pejman Sajjadi, een postdoctoraal onderzoeker bij het Center for Immersive Experiences, die ook de eerste auteur van het artikel is, kan het vermogen van VR om belichaming en aanwezigheid op te wekken – een gevoel dat een persoon zich in een lichaam bevindt dat een werkelijke ruimte bewoont – mogelijk verantwoordelijk voor het verbeterde leren met of zonder interactiviteit.
“We hebben dit onderzoek gedaan vanuit de veronderstelling dat de betaalbaarheid van virtual reality – natuurlijkheid van de interactiviteit die wordt ondersteund door VR, de manier waarop het lijkt op wat we in het echte leven doen – een sleutelrol zou spelen in de reactie”, zei Sajjadi. “Maar toen we de interactiviteit in zekere zin manipuleerden, hielden we geen rekening met de manipulatie van aanwezigheid en de sensatie van belichamingen, die vrijwel hetzelfde blijven onder de twee voorwaarden. Voor zowel de interactieve als de passieve omstandigheden hebben de mensen de headset op en ervaren ze dat ze naar een alternatieve realiteit worden getransporteerd. Nu lieten onze resultaten zien dat beide een enorme hoeveelheid conceptuele kennis opdoen in beide omstandigheden.”
De studie toont aan dat virtual reality – interactief of niet – een goede manier kan zijn voor studenten om lessen over portiecontrole te leren, aldus de onderzoekers. Portiecontrole en het verband met het eten van voedsel dat meer voeding bevat, maar minder calorieën – of dicht voedsel – zijn cruciale lessen om mensen te helpen gezonder te eten.
“Er zijn robuuste gegevens dat wanneer mensen meer voedsel krijgen aangeboden, die mensen – in verschillende leeftijdsgroepen – de neiging hebben om meer voedsel te eten”, zei Masterson. “Het idee is dus dat mensen dezelfde hoeveelheid voedsel eten, in termen van gewicht, maar niet in termen van calorieën. Wat we willen doen is mensen meer voedsel laten eten, maar minder calorieën. Het doel van deze educatieve inhoud is om te proberen mensen te laten zien dat ze niet al hun favoriete voedsel hoeven te beperken. Wat je in plaats daarvan wilt doen, is kleinere hoeveelheden eten en jezelf meer energiearm voedsel geven.”
Masterson zei dat hoewel de bevindingen suggereren dat studenten in virtuele ruimtes kunnen leren, toekomstig onderzoek nodig zou zijn om erachter te komen hoe virtual reality zich verhoudt tot lessen in portiecontrole in traditionele, real-world klassen. Huidige methoden zijn onder meer gesprekken met diëtisten, vaak aangevuld met gedrukte hand-outs en PowerPoint-presentaties. Hoewel deze aanpak effectief kan zijn, suggereren de onderzoekers dat het moeilijk op te schalen is vanwege het beperkte aantal diëtisten op bepaalde locaties en de kosten van meerdere sessies.
Voor het onderzoek rekruteerden de onderzoekers 45 virtual reality-gebruikers die een applicatie downloadden die gebruikers uitlegde over voedsel-energiedichtheid en controle over de portiegrootte. De interactieve versie gaf deelnemers de mogelijkheid om een virtueel mes te gebruiken om voedsel te snijden en virtuele handen te gebruiken om maaltijden te pakken en samen te stellen op basis van een caloriedoel. De deelnemers aan de interactieve versie konden tijdens de sessie ook instructies van een diëtist horen. In de passieve versie luisterden de deelnemers naar een virtuele diëtist die lessen gaf over energiedichtheid en portiegrootte.
In de toekomst zeiden de onderzoekers dat ze dieper zouden kunnen onderzoeken hoe aanwezigheid en belichaming het leren in virtuele werelden beïnvloeden, en ook onderzoeken of kennis die in de virtuele wereld is opgedaan, zou veranderen in veranderd gedrag in de echte wereld. Ze suggereren ook dat dit nog maar het begin is van het gebruik van VR-technologie voor voedingseducatie en of VR-lessen worden vergeleken met lessen in de echte wereld.
“Ik was erg blij dat we in dit project een interessant onderwerp hebben aangeroerd en ik denk dat de kracht van virtual reality zelfs het gebied van voedingseducatie kan transformeren”, zei Sajjadi.
De onderzoekers publiceerden hun werk in Frontiers in Computer Science.